2 دسامبر 2020 10:25:25 صبح
جمعه ، نوامبر ، پلیس هنگامی که قصد حرکت به سمت دهلی را داشت ، در مرز بین دهلی و ایالت هاریانا ، از آب استفاده می کند تا کشاورزان معترض را متفرق کند. 27 ، 2020. (عکس AP: الطاف قدری)
یک فیلم پنج دقیقه ای از صحبت دو کشاورز سیک با گروه پلیس در مرز سینگو در حال ویروسی شدن است. در این کلیپ دیده می شود که می گویند آنها فقط از این نقطه از مرز دهلی عبور می کنند و مبارزاتی را که در راه خود در هاریانا با آن روبرو شده اند را روایت می کنند. آنها همچنین س questionال کردند که چرا انتخابات بیهار در میان بیماری همه گیر انجام شده است اما کشاورزان اجازه ورود به پایتخت ملی را ندارند.
این دو کشاورز پاوان سینگ دانهوا 42 ساله و هاربانس سینگ خالسا 42 ساله هستند. هر دو نفر ساکن روستای Talwandi Kalan از ولسوالی Ludhiana پنجاب هستند. آنها اولین کسان بودند که همراه با پنج نفر دیگر در 26 نوامبر ، حدود ساعت 24 به مرز سینگو رسیدند. خالصا روستای سرپانچ یا تالوندی کالان است. پاوان در گفتگو با ایندیان اکسپرس گفت: “ما با هیچ اتحادیه ای در ارتباط نیستیم. ما کشاورزان مستقلی هستیم و 4 تا 5 کشاورز دیگر نیز با ماشین های شخصی خود در راه هستیم. حدود ساعت نیمه شب که به مرز سینگو رسیدیم ، پلیس دهلی در آن زمان از گاز اشک آور استفاده کرد. ما شوکه شده بودیم زیرا فقط 6-7 نفر بودیم و ارتش عظیمی از پلیس در حالت حمله بود. گاز اشک آور روی هفت نفر … تعجب آور بود. بعداً من و خالصا رفتیم تا با پلیسها صحبت کنیم جایی که آنها به ما گفتند کوید در جریان است ، پس چرا ما به دهلی آمده ایم. ما از آنها پرسیدیم که چرا هزاران نفر از آنها در کوید جمع می شوند و چرا انتخابات بیهار در کوید برگزار شده است. ما هرگز نمی خواستیم بیاییم ، اگر آنها در مورد شیوع بیماری همه گیر بودند ، دولت در پنجاب به ما نزدیک می شد. “
وی همچنین گفت: “اگر آنها در مورد Covid بسیار جدی بودند ، چرا قوانین جدید مزرعه در این دوره وضع شد؟”
پاوان در مورد سفر خود صحبت کرد ، “من و خالسا از روستای خود شروع کردیم و حدود ساعت 11.30 صبح از مرز شامبو عبور کردیم. وقتی از آب پاش استفاده شد ، ما خیس شدیم ، ما دوباره در Sonipat ، Panipat و Karnal خیس شدیم و به همین دلیل مجبور شدیم هر بار در راه لباس خود را عوض کنیم زیرا استفاده از لباس خیس توصیه نمی شود و به رانندگی ادامه می دهیم. “
خالسا گفت ، “در نزدیکی پانی پات چاله هایی با عمق 20 فوت وجود داشت ، به همین دلیل ما از جاده های داخلی روستا رفتیم و طبق توصیه مردم آن منطقه آماده بودند تا آنها به ما كمك كنند. مردم همچنان در راه غذا و آب به ما پیشنهاد می دهند و حتی از ما خواستند که برای تغییر لباس به خانه های آنها بیاییم زیرا ما بارها و بارها خیس می شویم. “
پاوان گفت ، “در طول مسیر از هاریانا تا دهلی ، احساس می کردیم گناهی مرتکب شده ایم – روشی که دولتها با ما رفتار می کنند – هوم بهارت که باشنده هین … دهلی حماری رجدنی های… do mahine se hum sadkon pe baithe hain … par hamari sunvayi nahi hai… isliye hum Delhi aaye hain… Delhi Chalo ka program October mein اعلام هو گایا تا… Sarkar chahti to pehle baat bhi kar sakti thi… (ما ساکنان هند هستیم و دهلی پایتخت ما است ، ما در جاده ها نشسته ایم 2 ماه گذشته در پنجاب شنیده نشده ایم. به همین دلیل ما به دهلی آمدیم … برنامه دهلی چالو در ماه اکتبر اعلام شده بود ، اگر دولت می خواست ، آنها می توانستند پیش از برنامه دهلی چالو نیز گفتگو کنند. “
پاوان و خالسا هنوز در مرز سینگو اردو زده اند.
© هند اکسپرس (P) با مسئولیت محدود
