15 نوامبر 2020 1:30:59 صبح
نخست وزیر مودی هنگام بازدید از پست Longewala در Diwali به پرسنل نیروهای مسلح خطاب می کند. (عکس PTI)
این یک سال واقعاً ناپسند بوده است. نه فقط برای هند بلکه برای همه جهان. به جز شاید دشمن قدیمی چین که از آن بدترین همه گیر در بیش از یک قرن گذشته به وجود آمده است. من به عنوان کسی که چین را به عنوان یک کشور شیطانی فکر می کند ، این احساس ناخوشایند من را ایجاد می کند که به نظر می رسد به نوعی خوب است. این را صبح دیوالی می خوانید و بنابراین باید امیدوار باشیم که در این جشنواره که پیروزی خیر و شر را جشن می گیرد ، خدایان دعای ما را می شنوند و به ما کمک می کنند تا حداقل سربازان چینی را از قلمرو خود در لاداخ اخراج کنیم. باشد که خدایان با آسیب رساندن به اقتصاد آن کشور ، همانقدر که به اقتصاد ما و اقتصاد برخی از ثروتمندترین کشورهای جهان آسیب رسانده ، مجازات کنند.
صفرایم را در برابر چین از روی سینه انداختم ، احساس خوبی دارم. و از آنجا که دیوالی است ، سعی می کنم در ستون این هفته در مورد چیزهایی صحبت کنم که ممکن است به همه ما کمک کند تا به یک روحیه جشن برسیم. آخرین اتفاق خوبی که به نظر من رخ داد نتیجه انتخابات در بیهار بود. نیتیش کومار ممکن است در 15 سال کار خود به عنوان رئیس وزیر به اندازه توانش کار نکرده باشد ، اما او بیش از آنچه لالو پراساد و رابری دوی در 15 سال حاکمیت خود برای این کشور فقیر انجام دادند ، انجام داد.
وقتی نخست وزیر پسر آنها تجاوی یداو را به عنوان یووراج جنگل راج توصیف کرد ، خاطرات آن سالها را برای من به ارمغان آورد. من در آن زمان ها اغلب به بیهار می رفتم و حقیقت این است که “جنگل راج” توصیف ملایمی از تخریب کامل قانون و نظم موجود در آن زمان است. در پاتنا ، من به یاد می آورم كه مردم از ترس باندهای بی قانونی كه بر شهر حاكم بودند زندگی می كردند و نمی توان جلوی آنها را گرفت زیرا در میان آنها نزدیكان وزیر ارشد بودند. تجشوی ممکن است یک جوان خوب باشد اما چمدان های بسیار بدی را به همراه دارد.
نکته دیگری که باعث خوشحالی من در این ماههای طولانی قفل و انزوا شد ، اعلام سیاست آموزش جدید بود. مدتی طول می کشد تا میلیون ها کودک هندی در مدارس دولتی به یک آموزش و نه فقط سواد دسترسی پیدا کنند ، اما این سیاست گامی در مسیر درست است. من امیدوارم که این اولین گام در جهت استعمار یک سیستم آموزش عمومی باشد که توسط استادان استعمار ما برای تولید دفتری برای امپراتوری انگلیس ایجاد شده است. باید سالها پیش از آن استعمار می شد و اگر اکنون این اتفاق بیفتد ، نارندرا مودی به خاطر این در تاریخ به یادگار می ماند.
ابزار حیاتی دیگری که مردم برای بیرون کشیدن از فقر به آن نیاز دارند ، خدمات بهداشتی و درمانی مناسب است. شرم آور است که بیمارستان های دولتی و مراکز بهداشتی درمانی حتی در شهرهایی مانند بمبئی و دهلی همچنان در وضعیت وحشتناکی قرار دارند ، اما این اعتبار دولت های ایالتی است که آنها به نوعی موفق به جلوگیری از فروپاشی بیمارستان های شامبولیک خود تحت وزن Covid-19 شدند. . در بمبئی من افرادی را می شناسم که در مراکز درمانی Covid تحت درمان و قرنطینه قرار گرفته اند و آنها گزارش می دهند که از آنها به خوبی مراقبت شده است.
در جبهه سیاسی ، ممکن است بگویم ، همانطور که اخیراً یک بار گفتم ، لغو ماده 370 گام خوبی بود حتی اگر عواقب آن بد انجام شود. من در معرض خطر ابتلا به خفاش های آجری بیشتر از جانب مقامات بازنشسته و سیاستمداران کشمیری قرار دارم دوباره تکرار کنم که ماده 370 مجبور به استفاده از قانون بود. این کار باید انجام شود زیرا این کار بیشتر برای تشویق کشمیری عادی بود که فکر کند “گرفتن آزادی” از هند فقط یک مسئله زمان است. رهبران این دولت سابق به خوبی می دانند که این اتفاق هرگز نخواهد افتاد. رهبران پاکستان به خوبی می دانند که این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد ، اما به دلیل وضعیت ویژه ای که ماده 370 فراهم کرده است ، همچنان ادعا می کنند که کشمیر روزی جذب جمهوری اسلامی می شود.
آنها برای تحقق بخشیدن به این رویا ، اسلام گرایی را تشویق کردند که به جای اسلام از طریق دره گسترش یابد. برای دهه ها گروه های جهادی خشن از اهمیت بیشتری نسبت به سیاستمداران منتخب برخوردار بوده اند. اگر حتی حضور عظیم سربازان هندی نیز نمی توانست مانع این اتفاق شود ، این باید اثبات روشنی از شکست یک سیاست سیاسی باشد. جای تعجب نیست که لغو ماده 370 از چنان محبوبیتی در هند برخوردار است که نخست وزیر در سخنرانی های انتخاباتی به آن مباهات می کند.
چه چیز دیگری من را در این سال افتضاح روحیه بخشید؟ مراسم تحلیف نخست وزیر معبد رام در آیودیا با هیاهو و ملودرام عالی؟ من شخصاً فکر می کنم بیشتر در جهت بیگانگی بیشتر جامعه مسلمانان بیگانه ما بود ، اما همچنین باعث بسته شدن جنبشی شد که باعث مرگ بیش از حد افراد و گسترش نفرت بیش از حد شده است. این نمی تواند چیز بدی باشد.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که مودی روی تنها چیزی که واقعاً مهم است ، یعنی احیای اقتصاد ، متمرکز شود. شکست های اقتصادی وی ، که با خالص سازی آغاز شد ، باید رضایت او از موفقیت های سیاسی خود را کاهش دهد. من نمی خواهم چیزی بیشتر از این بگویم زیرا قول داده ام که در این هفته فقط بر روی چیزهای خوب تمرکز خواهم کرد.
وقتی عصر امروز دیه ها را روشن می کنم و نمازهای الحادی خود را می فرستم ، دعا می کنم که سال دیگر این بار به ماسک نیازی نداشته باشیم. دیوالی مبارک.
© هند اکسپرس (P) با مسئولیت محدود
