نوشته شده توسط جاسپریت سینگ | دهلی نو |
به روز شده: 30 نوامبر 2020 ، 10:07:02 بعد از ظهر
در یک محیط آنلاین که محتوای اساسی به طور همزمان دستکاری ، تکثیر ، مبادله و منتشر می شود و همه در حال ایجاد ، اشتراک گذاری و تأثیرگذاری بر دیدگاه ها هستند ، تنظیم مقررات هرگز نمی تواند یک راه حل باشد. (تصویرگری: CR Sasikumar)
برنامه هند دیجیتال در سال 2015 برای اطمینان از دسترسی و شمول برای تبدیل هند به جامعه ای با سواد دیجیتالی راه اندازی شد. اخیراً ، وزارت اطلاعات و صدا و سیما تأیید کرده است که قصد دارد رسانه های دیجیتال / آنلاین و “فیلم ها و برنامه های دیداری و شنیداری که توسط ارائه دهندگان محتوای آنلاین در دسترس است” را تنظیم کند. مطابق گزارش “Keep It on Report، 2019” از Access Now ، اینترنت بیش از هر کشور دیگر در اینترنت خاموش است – در سال 2019 تعداد 121 مورد از سراسر کشور گزارش شده است ، که اغلب خشونت (قانون و نظم) و ناآرامی های اجتماعی را دلیل آن می دانند. با توجه به اینکه خاموش شدن اینترنت در هند فراگیر است ، تنظیم رسانه های جدیدی که از قبل تحت فشار قرار گرفته اند باغ های محصور را ایجاد می کند. چنین رژیم حاکمیتی دیجیتال با واقعیت های زمینی هماهنگ نیست.
براساس گزارش اخبار دیجیتال موسسه رویترز در سال 2020 ، “دسترسی به اخبار همچنان بیشتر توزیع می شود. در سراسر کشورها ، بیش از یک چهارم (28 درصد) ترجیح می دهند سفرهای خبری خود را از طریق یک وب سایت یا برنامه شروع کنند. با این حال ، نسل Z (Gen-Z که به I-Generation نیز معروف است) ترجیح می دهد از طریق رسانه های اجتماعی به اخبار دسترسی پیدا کند. ” رسانه ها در حال انتقال از روزنامه ها به یک صنعت مبتنی بر برنامه و تلفن همراه هستند. طبق گزارش FICCI-KPMG (2020) ، بخش رسانه و سرگرمی هند در سال 2019 به 1.82 تریلیون روپیه رسیده و درآمد اشتراک دیجیتال از 2018 بیش از دو برابر شده است. با این وجود همه گیر شدن چندین نشریه را متوقف کرده است ، ایجاد فرصت های شغلی در کمترین میزان خود قرار دارد و جریان درآمد کاهش یافته است. این آیین نامه جدید می تواند زخمی برای کارآفرینی در این بخش باشد.
در یک محیط آنلاین که محتوای اساسی به طور همزمان دستکاری ، تکثیر ، مبادله و منتشر می شود و همه در حال ایجاد ، اشتراک گذاری و تأثیرگذاری بر دیدگاه ها هستند ، تنظیم مقررات هرگز نمی تواند یک راه حل باشد. به بیان ساده ، پیگیری حجم غیر قابل تصور داده ها عملاً غیرممکن است. جیمز مایکل کول ، معاون دادستان کل سابق آمریکا ، استدلال کرد ، “اگر به دنبال سوزن در انبار کاه هستید ، باید کل انبار کاه را داشته باشید تا از طریق آن بررسی کنید.” با تعداد زیاد کاربران و داده هایی که آنها تولید می کنند ، دسترسی به یک پایگاه داده منصفانه و جامع برای هر بازیکن ، حتی دولت غیرممکن است.
تحت این چارچوب جدید ، مشاوره ها یا سخت گیری های صادر شده توسط دولت می تواند منجر به بالکان سازی اینترنت شود. محتوای برخی از وب سایت ها و برنامه ها ، به ویژه وب سایت هایی که در هند مستقر نیستند ، ممکن است مسدود یا سانسور شود. چگونه دولت مطالب پیچیده در رسانه های دیجیتال را جمع بندی می کند؟ ترس قانونی از نظارت بیش از حد در سیستم عامل های دیجیتال وجود دارد. وقتی دولت هر عملی شما را زیر نظر دارد ، می تواند “دیوار آتش عالی” را ایجاد کند ، مانند آنچه در چین است. نگرانی دیگر این است که در مورد اقدامات دولت ، به ویژه از نظر سانسور ، قوانین مشابهی اعمال نمی شوند. این امر با خاموش کردن و محدودیت های اینترنت مشهود است ، تعداد نامتناسبی از آنها در جامو و کشمیر اعمال شده است.
کثرت محیط دیجیتال / آنلاین باید ارزش گذاری شود زیرا به ما امکان می دهد به همه چیز آزادانه دسترسی داشته باشیم و قدرت تصمیم گیری را به عهده مصرف کننده می گذاریم. اجازه دهید اصول حرفه ای و کدهای اخلاقی صنعت را هدایت کنند. محتوای زیر استاندارد در این اکوسیستم بسیار رقابتی رد خواهد شد. تنظیم یک بخش از قبل تحت فشار ، مانع نوآوری و رشد آن خواهد شد. این نمی تواند برای هند دیجیتال مفید باشد.
(سینگ یک محقق و نویسنده مستقل است)
